این روزها کلمه بیش فعالی در کودکان یا ADHD به گوش بسیاری از والدین آشناست. کودکان بازیگوشی که انرژی بیپایانی دارند، در محیطهای عمومی، مدرسه یا خانه نمیتوانند آرام بگیرند، گاهی با این برچسب روبهرو میشوند. تصور کنید در مهمانی هستید و فرزندتان مدام در حال دویدن و حرف زدن است؛ شما خسته و نگرانید که چرا او مثل بقیه بچهها آرام نمیگیرد.
آیا این رفتارها صرفاً بازیگوشیاند یا چیزی عمیقتر در جریان است؟ متخصصان میگویند که بیش فعالی تنها یک برچسب نیست؛ بلکه الگوی رفتاری است که نیاز به توجه دقیق و رویکرد درست دارد. درک صحیح از این موضوع میتواند کلید آرامش شما و شکوفایی استعدادهای کودک باشد. این داستان شاید داستان شما هم باشد؛ سفری به سوی شناخت بهتر فرزندتان.
همه کودکان در طول رشد، گاهی بیتوجه یا پرجنبوجوش به نظر میرسند؛ اما وقتی این حالتها به بخشی دائمی از رفتار روزمره تبدیل شود، ممکن است با اختلال کم توجهی در کودکان روبهرو باشیم. این اختلال که به عنوان اختلال ADHD در کودکان نیز شناخته میشود، در واقع یک مشکل عصبی-رشدی است که میتواند توانایی کودک را در تمرکز، یادگیری و انجام فعالیتهای روزانه مختل کند.
ریشه این اختلال اغلب در تکامل نیافتگی سیستم عصبی یا عوامل ژنتیکی نهفته است. همچنین شرایط خاص در دوران بارداری، مانند مصرف دخانیات و الکل، نارس بودن نوزاد یا آسیبهای زایمانی میتوانند زمینهساز این مشکل باشند. این کودکان در مدرسه، خانه و محیطهای اجتماعی با مشکلاتی مانند بینظمی، فراموشی، پرخاشگری و ناتوانی در پیروی از قوانین مواجه میشوند.
تشخیص زودهنگام و شروع درمان مناسب، نه تنها میتواند از پیشرفت این اختلال جلوگیری کند، بلکه شانس بهبود کیفیت زندگی کودک را نیز به طور چشمگیری افزایش میدهد. مربیان و معلمان و همچنین خانوادهها نقش کلیدی در شناسایی و مدیریت این اختلال ایفا میکنند.
بیماری بیش فعالی در کودکان میتواند زندگی روزمره، تحصیلی و اجتماعی آنها را تحت تأثیر قرار دهد. این اختلال ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که شناخت آنها میتواند به درک بهتر و درمان مؤثرتر این بیماری کمک کند.
ژنتیک نقش مهمی در بروز ADHD دارد و تحقیقات نشان دادهاند که این اختلال در خانوادهها ممکن است ارثی باشد.
عوامل محیطی در بروز ADHD میتوانند تأثیرات زیادی از دوران بارداری تا دوران کودکی داشته باشند و شامل موارد مختلفی هستند.
ADHD در کودکان به اشکال مختلفی بروز میکند. برای این که بتوانید با کودک بیشفعال به درستی رفتار کنید، ضروری است که انواع مختلف این اختلال را بشناسید و درمان مناسب را آغاز کنید. در صورت عدم شناسایی درست نوع بیش فعالی، ممکن است نتیجه معکوس بگیرید و شرایط کودک پیچیدهتر شود. مشاوره با پزشک و متخصص نیز میتواند به شما کمک کند تا بهترین رویکرد را برای درمان انتخاب کنید.
انواع کودکان بیش فعال عبارتند از:
این کودکان اغلب بیقرار هستند و نمیتوانند بیحرکت بمانند. برای مثال، ممکن است هنگام نشستن در کلاس، مدام از جای خود بلند شوند یا به راحتی دچار هیجانزدگی شوند. این کودکان به سرعت تصمیمگیری میکنند و بدون فکر قبلی اقدام میکنند. بهعنوان مثال، ممکن است پیش از تمام شدن سؤال، بدون اینکه فکر کنند، شروع به پاسخ دادن کنند. این رفتارهای تکانشی میتواند منجر به مشکلات در تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی شود.
کودکانی که به بیش فعالی و عدم تمرکز دچار هستند؛ اغلب حواسشان از موضوعات اصلی پرت میشود. برای مثال، ممکن است در حین انجام تکالیف، به جای تمرکز بر روی درس، به فکر چیزهای دیگر بروند یا لوازم شخصی خود را گم کنند. این کودکان معمولاً در پیروی از دستورات و حفظ نظم مشکل دارند و ممکن است کارهای نیمهتمام زیادی از خود نشان دهند. آنها همچنین ممکن است به راحتی از انجام فعالیتهای نیازمند تمرکز مانند مطالعه یا حل مسائل پیچیده خودداری کنند.
این نوع بیشفعالی ترکیبی از علائم تکانشگری، بیشفعالی و بیتوجهی است. کودکانی که به این نوع مبتلا هستند، همزمان با مشکلات عدم تمرکز و توجه، قادر به کنترل رفتارهای خود نیستند. برای مثال، ممکن است هنگام انجام تکالیف مدرسه، همزمان دچار حواسپرتی شوند و از جای خود بلند شوند و مدام در حال حرکت باشند. این نوع از ADHD معمولاً در کودکان بیشتر مشاهده میشود و تشخیص آن میتواند دشوارتر باشد زیرا علائم مختلف در یک زمان بروز میکند.
همانطور که تاکنون مطلع شدید؛ بیشفعالی یک اختلال عصبیرشدی است که معمولاً در دوران کودکی شناسایی میشود. البته در برخی از مواقع نیز بیش فعالی نوزادان نیز قابل تشخیص است. این اختلال میتواند در عملکردهای کودک و نوزاد تاثیرات عمیقی بگذارد. علائم بیش فعالی معمولاً در سنین خاصی بروز میکنند و ممکن است بهتدریج یا از همان ابتدا آشکار شوند. در اینجا، سنین معمول بروز بیشفعالی در کودکان به تفصیل بررسی میشود:
در این سنین، علائم بیشفعالی برای اولین بار خود را نشان میدهند. کودکانی که به ADHD مبتلا هستند، ممکن است نشانههایی مانند بیقراری مفرط، عدم توانایی در ماندن در یک مکان، تحریکپذیری زیاد و رفتارهای تکانشی از خود بروز دهند. در این مرحله، مشکل اصلی اغلب در روابط اجتماعی و تعاملات پیشدبستانی خود را نشان میدهد، که میتواند باعث نگرانی والدین و مربیان شود.
این دوره زمانی است که بیشفعالی بهطور واضحتری شناسایی میشود. بهویژه پس از ورود به مدرسه، کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است در تمرکز روی تکالیف درسی، پیگیری دستورات معلمان و تعاملات اجتماعی با همکلاسیها مشکل داشته باشند. این اختلال ممکن است باعث افت تحصیلی، بینظمی در انجام وظایف، و حتی مشکلات رفتاری در کلاس درس شود. در این سن، معلمان معمولاً اولین کسانی هستند که متوجه مشکلات کودکان در توجه و کنترل خود میشوند.
در برخی موارد، علائم بیش فعالی ممکن است تا سنین نوجوانی پنهان بمانند. این زمانی است که مشکلات مرتبط با ADHD مانند ناتوانی در تکمیل تکالیف مدرسه، عدم توانایی در مدیریت زمان، و اختلالات در روابط اجتماعی بهوضوح نمایان میشوند. نوجوانان مبتلا به این بیماری ممکن است با مشکلات جدی در تنظیم احساسات، مدیریت تکالیف پیچیدهتر مدرسه، و ایجاد روابط دوستانه سالم مواجه شوند.
در صورتی که ADHD در سنین پایینتر شناسایی و درمان نشود، ممکن است در دوران نوجوانی مشکلات بیشتر و حادتری ایجاد کند و زندگی اجتماعی و تحصیلی کودک بهطور جدی تحت تأثیر قرار گیرد.
به طور کلی علائم بیش فعالی نوزادان، بیش فعالی کودکان 2 سال و حتی علائم بیش فعالی در کودکان 7 سال نیز بسیار متفاوت از هم نمود پیدا میکند. علاوه بر این لازم است بدانید که این اختلال رفتاری به دو دسته اصلی دسته توجهی و هیجانی/حرکتی تقسیم میشود.
خوب است بدانید؛ این اختلال میتواند در سنین مختلف با علائم متنوعی نمایان شود که در کودکان، بسته به شدت و نوع علائم نیز قابل شناسایی و درمان هستند. علائم بیش فعالی در کودکان عبارتند از:
1. دسته توجهی
2. دسته هیجانی/حرکتی
هر اختلالی درمان مختص به خود را دارد و رفتار با کودک بیش فعال نیاز به آگاهی عمیقی دارد. چرا که ممکن است؛ رفتار اشتباه در برخورد با کودکان مبتلا به بیش فعالی، علائم این اختلال را تشدید کرده و روند درمان را دشوارتر و در برخی مواقع پیچدیدهتر کند. تنبیه شدید، تهدید، مقایسه با دیگران و نادیده گرفتن نیازهای ویژه کودک، نه تنها مشکلات را افزایش میدهد بلکه اعتماد به نفس کودک را نیز کاهش میدهد.
در مقابل، رفتار درست والدین و مربیان شامل صبر، هدایت مثبت، تشویق به تلاش و استفاده از روشهای تربیتی آگاهانه با کودکان بیش فعال بسیار کاربردی و کارآمد خواهد بود. این رویکردها کمک میکنند تا کودک در مسیر بهبود قرار گیرد، احساس امنیت و حمایت کند و از پیشرفت مشکلات جلوگیری شود.
فرض کنید در یک مهمانی یا مدرسه هستید و کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی (ADHD) شما شروع به شیطنت میکند. در این لحظات، ممکن است عصبی شوید و رفتارهایی انجام دهید که نه تنها مشکل کودک را حل نمیکند، بلکه وضعیت را بدتر میکند. این رفتارها میتوانند علائم و مشکلات کودکان بیش فعال را تشدید کرده و ارتباط شما با کودک را آسیبدیده و دورتر کنند.
رفتارهای اشتباه در برخورد با کودک بیش فعال عبارتند از:
در این شرایط، بهتر است از روشهای مثبت و حمایتی استفاده کنید تا کودک احساس امنیت و درک شدن کند و حس اعتمادسازی میان والد و کودک ایجاد شود.
در صورتی که در جایگاه معلم، والد، بستگان کودک بیش فعال هستید و یا به هر سببی با این کودکان آسیب دیده در ارتباط هستید؛ موظف میشوید که رفتارهای درست با کودک بیش فعال را فرا بگیرید. رفتارهای درست و مثبت با کودکان مبتلا به اختلال ADHD میتواند به بهبود وضعیت آنها و تسهیل فرآیند درمان کمک کند. در اینجا به برخی از رفتارهای درست اشاره میکنیم:
این رفتارهای مثبت میتواند به کودک بیش فعال کمک کند تا مهارتهای اجتماعی و تحصیلی خود را بهبود بخشد و در فرآیند درمان پیشرفت بیشتری داشته باشد.
تشخیص به موقع و دقیق اختلال بیش فعالی برای انتخاب درمان مناسب ضروری است و نیازمند ارزیابیهای مختلفی است که شامل روشهای رفتاری، روانشناختی و پزشکی میشود. قابل توجه است که تست بیش فعالی نوزادان با تست بیش فعالی کودکان 2 یا 5 ساله متفاوت است.
درمان اختلال adhd در کودکان معمولاً ترکیبی از روشهای دارویی، رواندرمانی، تغییرات رفتاری، درمان خانگی و مدیریت مؤثر است که هدف آن بهبود عملکرد کودک در زمینههای مختلف اجتماعی، تحصیلی و رفتاری است. این درمانها باید بهطور فردی و متناسب با نیازهای هر کودک تنظیم شوند.
داروها یکی از اصلیترین روشهای درمان ADHD هستند. داروهای مورد استفاده برای کودکان مبتلا به adhd به دو دسته تقسیم میشوند:
در رفتار درمانی، به کودکان و والدین تکنیکهای مدیریتی و رفتاری آموزش داده میشود تا علائم ADHD کنترل شوند. این تکنیکها شامل:
درمان خانگی برای اختلال adhd میتواند شامل ایجاد روالهای منظم و پایدار در خانه باشد. برخی از روشهای خانگی عبارتند از:
آموزش والدین در خصوص نحوه مدیریت رفتار کودک، تنظیم روالهای روزانه، استفاده از تکنیکهای تقویت مثبت و کنترل منفی میتواند به بهبود وضعیت کودک کمک کند.
کودکان مبتلا به بیماری بیش فعالی ممکن است نیاز به حمایتهای آموزشی اضافی داشته باشند. این حمایتها شامل:
مشاوره روانشناختی به کودک کمک میکند تا با مشکلات اجتماعی و عاطفی خود مقابله کند و مهارتهای ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کند.
یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم میتواند تاثیر مثبتی بر وضعیت کودک مبتلا به ADHD داشته باشد. ورزش منظم کمک به کاهش اضطراب و بهبود تمرکز میکند، و مواد مغذی مانند اسیدهای چرب امگا-۳ نیز اثرات مثبتی بر عملکرد شناختی دارند.
مراقبت از کودکان مبتلا به بیش فعالی نیازمند رویکردی جامع و توجه به نیازهای خاص هر کودک است. این کودکان به محیطهای ساختاریافته و حمایتی نیاز دارند تا بتوانند به بهترین نحو رشد کنند. در ادامه به روشهای مؤثر در مراقبت از این کودکان پرداخته میشود:
بازیها و فعالیتهای بعد از مدرسه برای کودکان مبتلا به بیش فعالی یا همان adhd فرصتی عالی برای هدایت انرژی زیاد و تمرکز کم آنها به سمت کارهای مثبت و سازنده است. این فعالیتها میتوانند به تقویت مهارتهای اجتماعی، خودکنترلی، و توانایی تمرکز آنها کمک کنند. پیشنهادات خلاقانه برای سرگرمی کودکان بیش فعال عبارتند از:
هنرهای رزمی
هنرهای رزمی همچون تکواندو یا کاراته، کودکان را در مسیر یادگیری انضباط و خودکنترلی در محیطی پرانرژی یاری میکند. این ورزشها به آنها میآموزند که چگونه انرژی خود را به درستی هدایت کنند.
ورزشهای تیمی
فوتبال، بسکتبال و والیبال فعالیتهایی هستند که علاوه بر تمرین جسمی، مهارتهای اجتماعی و همکاری گروهی را تقویت میکنند. کودکان میتوانند یاد بگیرند که چگونه با هم تیمیهای خود همکاری کنند و تمرکز بیشتری داشته باشند.
کلاسهای موسیقی
نواختن سازهای موسیقی مانند پیانو یا گیتار نه تنها تمرکز و هماهنگی دست و چشم را افزایش میدهد، بلکه به کودکان کمک میکند تا آرامش ذهنی پیدا کرده و احساسات خود را از طریق صدا و موسیقی بیان کنند.
کلاسهای هنری
نقاشی، طراحی یا مجسمهسازی به کودکان این فرصت را میدهد تا خلاقیت خود را در فضایی آرام و ساختاریافته به کار بگیرند و دقت و تمرکز خود را افزایش دهند.
تماشای تئاتر یا نمایش
این فعالیت فرصتی برای آرامش و تفریح فراهم میکند و به کودکان کمک میکند تا از دنیای خیالی لذت ببرند و در عین حال مهارتهای توجه و تمرکز خود را تقویت کنند.
کلاس رقص
رقص به تخلیه انرژی کمک میکند وبا تقویت هماهنگی و آگاهی بدنی، کودکان را به یادگیری حرکتهای پیچیده و هماهنگی بیشتر ترغیب میکند.
بازی با توپ
بازیهای فعال با توپ مانند فوتبال یا بسکتبال میتوانند به کودکان کمک کنند تا انرژی خود را به شیوهای اجتماعی و سرگرمکننده مصرف کنند و در عین حال مهارتهای حرکتی خود را تقویت کنند.
باغبانی
باغبانی به کودکان این فرصت را میدهد تا در فضایی آرامشبخش، با طبیعت ارتباط برقرار کنند و در عین حال مهارتهای مسئولیتپذیری و توجه به جزئیات را در خود تقویت کنند.
کودکان مبتلا به اختلال عدم تمرکز و توجه در دنیای پر از انرژی و چالشهای خود، تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار میگیرند که میتوانند علائم این اختلال را تشدید کنند. از استرسهای روزمره گرفته تا خواب ناکافی و تغذیه نامناسب، هر یک از این عوامل میتوانند به دشواریهای موجود افزوده و توانایی کودک برای تمرکز و مدیریت رفتار را کاهش دهند.
عوامل تشدید کننده علائم بیش فعالی (ADHD) در کودکان عبارتند از:
اختلال بیش فعالی، دنیای کودکان را به شکلی خاص و چالشبرانگیز میکند. این اختلال نه تنها بر تمرکز و رفتار کودک تأثیر میگذارد، بلکه بر جنبههای مختلف زندگی روزمره آنها مانند روابط، خواب، خوراک و تحصیل نیز سایه میاندازد. در اینجا به بررسی این تأثیرات میپردازیم:
1. در روابط
کودکان مبتلا به ADHD در تعاملات اجتماعی دچار مشکل میشوند. رفتارهای تکانشی مانند قطع کردن صحبتها یا عدم توانایی در انتظار نوبت، میتواند روابط اجتماعی آنها را دچار مشکل کند. علاوه بر این، این کودکان درک دقیقی از احساسات دیگران ندارند، که ممکن است منجر به مشکلاتی در دوستیها و روابط خانوادگی شود.
2. در خواب
شبها برای کودکان مبتلا به adhd میتواند پر از چالش و مشکل باشد. ذهن فعال آنها باعث میشود که خوابیدن سخت شود. بیقراری شبانه و بیدار شدنهای مکرر از خواب، موجب کمبود خواب میشود که بر رفتار، انرژی و تمرکز روز بعد تأثیر میگذارد.
3. در خوراک
کودکان مبتلا به بیماری بیش فعالی ممکن است مشکلاتی در تنظیم عادات غذایی خود داشته باشند. آنها ممکن است به غذای نامناسب تمایل پیدا کنند یا از خوردن وعدههای غذایی اجتناب نمایند. مواد غذایی با قند بالا و افزودنیهای شیمیایی میتواند علائم بیش فعالی را تشدید کرده و بر تمرکز و رفتار آنها تاثیر منفی بگذارد.
4. در تحصیل
کودکان مبتلا به ADHD در مدرسه با مشکلات زیادی در تمرکز روبرو هستند. آنها ممکن است در انجام تکالیف و پروژهها دچار تاخیر شوند و تمرکز خود را به راحتی از دست بدهند. این مسائل میتواند منجر به افت تحصیلی و احساس اضطراب در آنها شود.
با وجود این چالشها، ایجاد محیطی حمایتی و استفاده از استراتژیهای مناسب میتواند به کودکان درگیر با اختلال adhd کمک کند تا این مشکلات را مدیریت کرده و کیفیت زندگیشان را بهبود بخشند.
اختلال بیش فعالی یک اختلال عصبی-رشدی است که ممکن است به دلایل ژنتیکی و محیطی بروز کند. اگرچه پیشگیری کامل از این اختلال ممکن نیست، اما با به کارگیری برخی راهکارها میتوان خطر بروز آن را کاهش داد یا علائم آن را زودتر شناسایی و مدیریت کرد.
آینده کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی یا ADHD، با فراز و نشیبهای زیادی برای خانواده و کودک روبهرو است. در زندگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی، این کودکان ممکن است دچار مشکلاتی شوند. در روابط اجتماعی، ممکن است با دشواری در برقراری ارتباط و مدیریت احساسات روبهرو شوند. همچنین در مدرسه، تمرکز کم و رفتارهای تکانشی ممکن است باعث افت تحصیلی و مشکلات در یادگیری شود. در بزرگسالی، این مسائل میتواند بر اشتغال و حرفهای بودن آنها تأثیر منفی بگذارد.
با پیشگیری و درمان مناسب، این چالشها قابل مدیریت هستند. اگر از سنین پایین، مشکلات شناسایی و درمان شوند، کودکان مبتلا به اختلال adhd میتوانند مهارتهای خود را بهتر مدیریت کرده و در زندگی موفق باشند. درمانهای رفتاری، مشاوره و آموزش مهارتهای اجتماعی میتواند به آنها کمک کند تا در محیطهای اجتماعی و تحصیلی عملکرد بهتری داشته باشند.
آینده این کودکان به شدت به شرایط و تلاشهایی که برای درمان و حمایت آنها وجود دارد بستگی دارد. اگر والدین، مدارس و مشاوران بهطور موثر وارد عمل شوند، میتوانند این کودکان را در مسیر موفقیت هدایت کنند. اما اگر این حمایتها کم باشد و علائم بیش فعالی به موقع شناسایی نشوند، آینده ممکن است با مشکلات جدیتری مواجه شود.
در نهایت، با تلاش مشترک و استراتژیهای درست، کودکان مبتلا به اختلال adhd میتوانند آیندهای خلاق، پر از فرصت داشته باشند.
نگرانی خانواده ها در زمینه سلامت فرزندان کاملا قابل درک است و موسسه شتابدهی پل استار با علم براین موضوع تلاش کرده تا راهی برای شناسایی این اختلال ابداع کند. در این مجموعه و با کمک هوش مصنوعی، رفتار کودکان در زمان شرکت در کلاس ها کاملا رصد میشود. این تحلیل، عملکرد کودکان و نوجوانان را در طی یک سال و در موقعیتهای مختلف ارزیابی میکند تا از صحت نتایج اطمینان حاصل شود.
گاهی رفتارهای کودکان تنها به دلیل بازیگوشی و کم حوصله بودن اتفاق میافتد. ازاینرو، روانشناسان مجموعه در کنار متخصصان هوش مصنوعی دست در دست هم دادهاند تا به شما کمک کنند بیدلیل به فرزندان خود برچسب بیش فعالی نزنید.
در این مقاله به بررسی اختلال بیش فعالی در کودکان پرداختیم و تأثیرات آن بر جنبههای مختلف زندگی مانند روابط اجتماعی، تحصیل، خواب و تغذیه را بررسی کردیم. مشکلاتی چون عدم تمرکز و کنترل تکانشها از چالشهای این اختلال هستند، اما پیشگیری و درمانهای مناسب میتوانند به بهبود وضعیت کمک کنند. همچنین، اهمیت تشخیص زودهنگام، حمایتهای روانی و آموزشی و سبک زندگی سالم در مدیریت این اختلال بررسی شد. با تلاش و حمایتهای محیطی، آینده این کودکان میتواند روشن و موفقیتآمیز باشد.
علت دقیق به وجود آمدن بیش فعالی ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و محیطی است که بر توسعه مغز کودک تاثیر میگذارند.
علائم بیش فعالی در پسران معمولاً واضحتر و شدیدتر است، اما در دختران ممکن است بهطور غیرقابلمشاهدهتری بروز کند.
در برخی افراد، علائم بیش فعالی با افزایش سن کاهش مییابد، اما در برخی دیگر ممکن است همچنان ادامه پیدا کرده و مشکلاتی ایجاد کند.
بیش فعالی اختلالی عصبی-رشدی است که با مشکلاتی در تمرکز، کنترل تکانشها و فعالیتهای بیش از حد همراه است.
علائم بیش فعالی در کودکان 7 ساله شامل بیقراری، دشواری در تمرکز، قطع کردن صحبت دیگران و انجام رفتارهای تکانشی است.
بله، بیش فعالی در کودکان میتواند جنبه ارثی داشته باشد و از والدین به فرزندان منتقل شود.
بله، اختلال adhd در کودکان قابل مدیریت و درمان است، اما نیاز به درمانهای ترکیبی شامل دارو، رواندرمانی و تغییرات رفتاری دارد.
نشانههای بیش فعالی شامل بیقراری، عدم تمرکز، رفتار تکانشی، و مشکلات در مدیریت زمان و انجام وظایف است.
بیش فعالی بهطور کامل قابل پیشگیری نیست، اما با مراقبتهای مناسب در دوران بارداری و تشخیص زودهنگام میتوان خطر بروز آن را کاهش داد.
اختلال توجه و تمرکز در کودکان (ADHD) یک اختلال عصبی-رشدی است که باعث مشکلاتی در تمرکز، کنترل تکانشها و رفتارهای هیجانی میشود.